TOCH NOG EVEN EEN BERICHTJE

Wat hebben Els, ik en de kinderen kunnen nagenieten van de geweldige dag dat ik de marathon volbracht op 8-5-21. Op dat moment was ik mij nog niet bewust in welke context ik mijn prestatie moest plaatsen. Een half jaar geleden zag mijn wandelen er een stuk broerder uit, omdat mijn op maat gemaakte spalken voor erg veel problemen zorgden, waardoor mijn mobilitiet was beperkt tot een paar kilometer wandelen. Een paar maanden geleden heb ik nieuwe carbon orthesen gekregen van het bedrijf Otto Bock. Er is toen een nieuwe wereld voor mij open gegaan op het gebied van wandelen met als resultaat, die netto tijd van 8,5 uur. Onbegrijpelijk dat zulke relatief kleine veranderingen zulke grote effecten op iemand zijn leven kan hebben. Marathons wandelen doe ik niet meer, maar ik heb wel weer leren genieten van het wandelen en dat is mij erg veel waard. De spierpijn was heftig de eerste 2 dagen maar het gaat nu weer helemal goed met mij.

In mijn vorige blog bericht had ik een paar momenten genoemd die voor mij belangrijk waren. Ik ben daar 1 persoon bij vergeten nl. mijn dochter Siebrig uit Zwitserland. Ze kon er helaas niet bijzijn ivm de Corona. Mijn dochtert heeft het langeafstandlopen virus van mij overgenomen en is echte trailrunner geworden. De avond voorafgaande aan mijn wandeltocht kreeg ik nog een mooi filmpje van haar samen met haar hond Max, waarin ze me enige moet probeerde in te spreken. Ik vertelde haar altijd voorafgaande aan haar wedstijden "het is de dood of de gladiolen" en dat we dan altijd voor de gladiolen zouden gaan (dus alles of niets, alleen doorgaan is de optie). Het was een mooie opsteker om met mijn eigen uitspraken geconfronteerd te worden, maar het was nog mooier toen ik net binnen was en mijn dochter op de telefoon verscheen om mij te feliciteren met mijn prestatie. Ze vertelde met haast een knipoog: Papa het zijn dus toch de gladiolen geworden.

Toen kwam maandg nog een artikel in de Leeuwarder courant over mijn actie en wandeltocht. Wat een mooi artikel was dat geworden en het is te vinden op mijn facebook pagina. Het had tot effect dat de donaties enorm omhoog schoten en de reactiees op het artikel waren geweldig mooi. Ook berichtjes van mensen met spierziekten die mij feliciteerden en het mooi vonden dat ik dit onderwerp spierziekten zo onder de aandacht had gebracht.

Vandaag kreeg ik zelfs een persoonlijk berichtje van de praktijkondersteuner van onze huisarts en werd ik met applaus verwelkomt  door de clienten van de dagopvang waar Els mijn echtgenote 2 dagdelen per week nog heen gaat. Geweldig was het om te horen dat deze clienten afgelopen zaterdag zo aan ons hadden gedacht. Het waren zeker mijn trouwste supporters de afgelopen week.

Dan wil ik nogmaals alle mensen die een donatie hebben gedaan enorm bedanken. IK heb haast 140 mensen persoonlijk een bedankt mailtje gestuurd. Het zijn er nu zoveel  (meer dan 222) dat ik misschien een keuze moet maken hier even mee te stoppen, omdat het erg veel tijd vraagt van mij. Jullie moeten mij dit maar niet kwalijk nemen, we zijn jullie er echt enorm dankbaar voor.

Ik hoop dat we de € 5000,-- toch nog gaan halen. Als je de actie nog wilt delen dan heel erg graag.

Groetjes

Wout en Els Scheeres