Later is soms te laat

 Als je 21 jaar geleden aan mij had gevraagd hoe mijn leven er in 2021 uit zou zien, had ik iets totaal anders kunnen vertellen als hoe het er in werkelijk uit ziet. Eind november 2000 was ik op zonvakantie naar de Dominicaanse Republiek geweest. Dat was heerlijk maar ik was ook weer blij dat ik thuis was. Lekker werken, mijn hardlooprondje weer lopen. Elke week samen met mijn lief en twee vrienden een balletje slaan op de tennisbaan. Onze twee zoons woonden nog thuis en alles ging goed, met af en toe een hobbeltje te nemen! Maar......2001 werd voor mij en mijn gezin, een verschrikkelijk jaar met alle gevolgen sindsdien. Geen verre vakanties meer, mijn werk niet meer kunnen uitvoeren, geen rondje hardlopen, geen tennisuurtje, niks van dat alles. Onderzoek na onderzoek tot in 2015 er eindelijk een diagnose kwam. Dunnevezelneuropathie! Nooit van gehoord maar het is zó pijnlijk, zó vermoeiend en zó niet fijn!! In plaats van fietsen, rijden op een scootmobiel en wandelen is geduwd moeten worden in de rolstoel. Allebei prima hulpmiddelen maar ik had ze toch liever niet. Onze dromen vervlogen en we worden ouder op een manier die we nooit hadden bedacht. Makkelijk is het niet altijd, maar we maken iets van het leven op een andere manier. Het is wel een les die ik iedereen tegenwoordig meegeef; heb je dromen, probeer ze te realiseren op het moment dat je de droom hebt. Later kan weleens te laat zijn!