De 4 dagen van liesje

Het is weer even geleden dat ik mezelf een uitdaging heb gegeven. Vorig jaar dacht ik ineens,waarom niet. ik ga mezelf inschrijven voor de Nijmeegse vierdaagse. Nou waren er dit jaar ongeveer 52.000 andere mensen die met dat idee rondliepen maar dat is geen verrassing. 12 Februari was het dan zover, mijn inschrijving was een feit. Steeds keek ik of het aantal inschrijvingen van 47000 al bereikt was. De inschrijving leefde in mijn hoofd net als de motivatie die ook hier weer bij zou gaan horen. Vrijdagavond 30 maart was daar ineens dat mailtje, ik ben ingeloot om te lopen. Toen kwam de volgende taak, vrij regelen. Dat is gelukkig ook heel fijn en mooi geregeld, anders zat ik dit nu allemaal vanavond niet te schrijven. Mijn vorige actie's waren allemaal voor mijn vader die, zoals ik het zelf altijd zeg, de straatprijs heeft in de ziekte. Dat is ook het nare van een spierziekte, het sluipt in je lichaam en ineens is daar weer iets waar je last van krijgt of er stopt iets in je lichaam met werken. Ik zie het aan de ogen van mijn vader dat er dingen veranderen en moeilijker worden. Maar zoals ik al eerder heb geschreven, een spierziekte heb je niet alleen. En daar is dan ook mijn moeder, die er altijd is. En ook aan de ogen van mijn moeder zie ik de verandering. Nou gaat het geheugen van mijn vader ook achteruit. Welke naam mijn vader ook soms zegt tegen mij, ik weet dat jij mijn vader bent en de naam die ik krijg is niet belangrijk zeg ik dan. Mijn moeder zou mentaal gezien ook de vierdaagse kunnen lopen. Ik heb grote bewondering voor mijn ouders, strijdbaar en altijd samen. Voor iedereen die mijn vorige acties niet hebben meegekregen en niet weten wat mijn vader heeft, mijn vader heeft een spierziekte, Polyneuropathy, het is een afwijking in het zenuwstelsel, die kort gezegt de zenuwen lam leggen. Het begon bij de voeten en handen en het is in de loop der jaren behoorlijk door het lichaam gegaan van mijn vader. Gewoon opstaan, gewoon een stukje wandelen is er niet bij. In huis gebruikt mijn vader krukken en heeft altijd aangepaste schoenen aan die stevigheid geven en voor buiten een scootmobiel. Mijn vader verteld altijd dat hij de duurste schoen van ons allemaal heeft. Op maat gemaakte schoen kosten rond de 2500 euro. Ik heb mijn hardloop wedstrijden gelopen met mijn vader in mijn hoofd. Ik ren zoals mijn vader mij heeft leren lopen. Met als laatste uitdaging, Liesjes halve marathon van Amsterdam. Nu ga ik 4 dagen wandelen, 40 kilometer per dag. Ik weet nu al dat ik niet met mijn benen ga wandelen maar met mijn hoofd. De lieve reacties en mooie bedragen die bij de vorige acties binnen kwamen hebben mij oprecht diep geraakt. Dit is wat mij iedere keer weer naar de streep heeft getrokken. Jullie hulp is vreselijk belangrijk, ik doe dit niet alleen maar samen met jullie. Ik ga jullie weer op de hoogte houden door middel van deze pagina. Hier zal ik regelmatig een stukje schrijven en jullie meenemen naar mijn uitdaging die op 17,18,19 en 20 juli zal plaatsvinden. Wil jullie in ieder geval al bedanken voor het lezen, ik schrijf altijd vanuit mijn gevoel. Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen meenemen in mijn gevoel.